22.07.2007

Mówienie o Tobie zmniejsza tęsknotę.

Miałam dziś po raz pierwszy okazję tak naprawdę się wygadać. Ktoś wreszcie rozumie, co czuje i nie potępia, nie odradza. Wraz z Tobą otwiera się nowy rozdział w moim życiu, nowi ludzie, nowe przemyślenia. Całkiem przyjemne. Zaczynam rozumieć jak bardzo mnie pochłonęło to wszystko. Jak dalece jestem zaangażowana. Nie potrafię już obojętnie przejść obok dzieci, wciąż się zastanawiam czy Kuba też taki jest. Kiedy widzę pary z dziećmi, uruchamiam wyobraźnie, czy dane i nam będzie tak spacerować? Czasem wydaje mi się, że czas stoi w miejscu a ja się przygotowuję na jego ponowny bieg. Czuje, że jestem ważna dla Ciebie, chyba po raz pierwszy to czuję tak całą sobą. Bo w końcu napisałeś do mnie wczoraj w nocy. Zaczynam się uśmiechać, bo już za parę godzin skończy się ten trudny weekend. I spotkamy się, spiesznie jak zawsze, ale znowu Cię dotknę, poczuję Twoją bliskość, podroczę się, zmarszczę nos.

Uwielbiam Cię, nie umiem i nie chcę tego zatrzymać. Jestem szczęśliwa. Dzięki Tobie czuję się kobieco, dzięki Tobie czuję się bezpieczna i zaradna. Przypomina mi się jak wspominałeś, że gdybyś mógł cofnąłbyś czas i nie pozwoliłby przytrafiło nam się to jeszcze raz. A ja dziś wiem, że mogłabym oddać każdy kolejny rok ze swojego życia by przeżyć każdą z naszych wspólnych nocy jeszcze raz. Dziś, kiedy tych nocy, czasowo nie ma doceniam ich blask.

Moje oczy błyszczą, na twarzy uśmiech. A przecież Cię tu nie ma. To wiara. Wiara przynosi szczęście, bo szczęście jest w nas tylko trzeba je odnaleźć. Chcę byś zmieniał mój świat każdego dnia. I tak bardzo Ci ufam. Ktoś wspaniałomyślny nam to zaplanował.

„Usunięcie z serca strachu i bólu rodzi prawdziwą wolność i prowadzi do wyzwolenia”